Gratulari (ut debebam) Excellentiae Vestrae Reverentiae ex adepto, et jure meritoque distinctissimo titulo intimi suae cesareo Regiae Majestatis consiliarii usque modo distuli, ex quo de una ad aliam diem me recepturum fore blandiebar novas ipsius Excellentae Vestrae Litteras et praesertim anhelatissimum suum responsum recentissimae meae, transmissae usque sub die 5 decursis septembris. Unde secum ex corde gratulans ex reportato, ut supra honore et dignitate majora, semper ex intimo meo, totiusque familia meae eride sibi apprecor et Deo imploro.

Hamillimas autem repeto preces praecedenter ut supra jam expositas; ad hoc ut dignetur Excellentia Vostra Reverendissima, obsequentas meas renovare instantias peneo istos Reverendissimum Praelatum Eolbey ac Illustrissimum Dominum Canonicum Nagy, pro effectu intelligendi ab eio mihique successive, ac sollicite participandi, utrum Librorum cistulam per me, mediante persona Consultissimi Domini Michaelis Tibolt, in istas Cartes, et ad venerandum Nomen et personam ipsius Excellentiae [...] isthuc directam, ac expeditam, habuerint recuperaverintque, attento quod usque ad hodiernam diem nec a praefato Reverendissimo Domino Eolbey, nec a dicto Domino Canonico Nagy, quidquam audiverim, vel intellexerim, ullamque Litteram receperim, ac de expositis pecuniis, reintegrationem minimam habuerim. [...]

Roma 17 novembris 1792

Bartholomeus Pinto Poloni