Excellentissime Illustrissime ac Reverendissime Domine Praesul et Praelate Domine, gratiosissime, benignissime!

Qvam benigna, meisque et prior, at longe superior meritis sit Excellentiae Vestrae in me propensio, cum saepe antea, tum praesertim modo, quando Beneficiorum cumulo Casparis Vatoli volumina adjecta sunt, perspicue intetexi, qvod etsi mihi non mediocris laetitia causa, et ad ardua etiam superanda stimulus semper extiterit, justa nihilominus verecundia coercebat officium, et piis, sed silentibus votis omnem hactenus gratitudinem concluserat. Hanc ut palam etiam per litteras testarer, Majorum auctoritas intercessit, Beneficii magnitudo vehementer svasit, fiducia, quam in Excellentissimo dudum collocavi, omnino persvasit.

Primum itaque Beneficam Excellentia Vestra manum reverenter veneror, precorque DEUM Maximum; diu Universis servet incolumem, ut quos Sancta DEI Ecclesiae ministerio peperit, uberibus ejus commodis educa, et erudiat. Deinde: daturum me operam polliceor, ne Paternorum plane Laborum pretium in me pereat; quem in finem in id incumbam, ut cum alia, qua in Sacro hoc Theologia studio explanantur in Schola, tum praecipue Praecepta Morum, quae Vatolus ostendit, mente complectar, et eorum observantiam prior a me, quam olim ab aliis exigam. Cui Sponsioni ad apiculum satisfacturum me confido, si Deus Excellentissimum Patrem diu filiis concedat; quod opto iterum, et in his votis constanter

submississima cum veneratione persevero

Excellentiae Vestrae

Servus humillimus & Cliens