
LITERARY AND SCHOLARLY CORRESPONDENCE
Humanitas teneritudo, et gravissima Excellentia Vestrae (..) me judicia in (...) me dederunt idlireo, quod praevenier iis officiis, quibus me priorem venerationis debitae ac devotionis cultum peontessari oportuisset; sed veritus negotia quae Excellentissima Vestra circumstant gravissima, privata duntaxat qua indico repeto, ad Deum... Excellentia Vestra persolvi vota, quae non modo mea, sed omnium Hungarica Praesulus quas cincere, quam que adventia sint, ex peculiari illo, quo nos Excellentia Vestra .. exemplus complecti dignatur animo, metiri oportet. Itaque quemadmodum ob gratiosas mei memoria humillimas (...) grates, ita Excellentimas Vestra in solatius incrementum, et protectiones Ecclesiae Nostrae quam dictissime incolumem continuis a Deo posco precibus: laudeo, quibus Excellentia Vestra Bibliotheca mea coram Augusta prosequi dignabatur, ex eodem benevolo erga me animo profecta sunt. qua licet necdum completa, ac suis absoluta sit numeris, compiosionem tamen in Hungaria non censeo. A quamvis, dum Varadini morarer adhuc praeprimis Cleri mei destinata fuerit usibus, hac tamen ratione nunc minus moveor, quod alioquin Colocensi seminario et Capitulo per patrum meum, qui sua plurium millium voluminum Bibliotheca isthic nociens reliquerat abunde provisum sit ut adeo hoc est capite designationes meas nihil omnino remoretur: Maesta Sua [...] obsequrorum sibi per me exhibitocut dignata [...] meminisse oblectamentum Senectutis est. Si illa mihi jure fidelis atque industrii Valalli nomen adjicit, potiore ego illam jure comunis non tam Dominae, quam Matris nomine compellabe, talem enim temper expectus sum et si militem aum lande egi Canonicus, non comittam, ut minus me diligentes ac [...] ea in re nunc senex exhibeam, cum vita omnes consecravi. Domino Pray Seriem Archi Episcopum Colocenorum qua exgratia et connotatione Excella Vestra habui, non modo libens tradidi sed cum ad Mense Majus pro solenni Universitatis introductione opusculum quod.. de Hungariae bibliothecis meditetur; comunicavi eidem illa etiam, quae mea in Bibliotheca rariora sunt. uti est: Elenchus Chronologius eorum librorum, quosab anno 1470 usque ad annum 1526 impresssos habeo; Ulterius Catalogum prorequi non libuit, eo quod opera subseque minum rara sint, minusque ad rei literariae et Typographica historiam conferant. Porro ad animi quietem Excellentiae Vestrae demisse refero, in Universitate nostra pro pro condiscendo jure naturae opus Domini Martini praelegi. A Domino Bazics, qui antea studium (...) nunc in Universitate Historia statuum praelegit nihil de jure (...) scriptum scio. Erroris fortassis occasionem praebuit quod is e praescripto Regio interim usque dum opera Scholastica parentur, ad praelectiones suas Achenvallii opere uti debeat. praeceptum tamen habet gravissimum. ut veritatem, non occurentes fortassit errores sequatur, et cum severe Religionis vir sit et fidei Catholica tenacissimus, vix metui posse centeo, ut secus faciat. Interim tamen malum est non deplorandum satis, aeri nostri eruditis nihil doctum satio atque perpolitum videri, nisi quod ex heretico profluxit calamo et cum para suppetunt [...], agnellos tamen ad palludes deducendos esse, ut raras inde salubres herbas operam tui cum periculo operore colligant. Speramo tamen in Hungaria liberandos, cum edendorum scholasticorum librorum nobis adhuc supersit potestas, et in (...) parandis professorum sedulo desudent ingenia. De reliquo Enixe oro Excellentiam Vestram, ut obsequiis meis, dum usui esse valeo, semper atque omni opportunitate pro libitu et arbitrio suo uti dignetur, certa ac persuasissima de eo, nulla me ne ex animo gloriaturum magis, quam si servitia mea non displicitura Excellentiae Vestrae intellexero;
4to Januaris 1778 Garampi Archi-Episcopi et Apostoli Nunci de Bibliotheca scribentis |
Készült az MTA BTK "Lendület" Kutatócsoport keretében: Nyugat-magyarországi irodalom 1770–1820
Edited and published in the project "Lendület/Dynamism" Research Group of Research Centre for Humanities of Hungarian Academy of Sciences: Western Hungarian Literature 1770–1820